Zaterdagavond kwam bij ons de melding binnen van een vinding. Een vakterm voor een overledene die pas na enkele dagen en soms weken tot maanden na overlijden gevonden wordt. Voor ons was het de tweede binnen een kleine week.
Onze algemeen medewerksters zijn naar de woning gegaan en troffen daar mevrouw aan, volledig naakt bij het toilet, in braaksel en uitwerpselen. Haar lichaam in enige staat van ontbinding. Een aangebroken fles drank naast haar.
Respectvol hebben zij mevrouw in lakens gewikkeld, gecontroleerd op sieraden en gekeken of er mogelijk een herkenbaar lichaamsdeel zou zijn dat nog getoond zou kunnen worden aan eventuele naasten. Dat bleek niet het geval. Mevrouw is in een bodybag in de kist gelegd en de kist is gesloten.
Het verhaal gaat veel verder en begon al veel eerder. Dat hoorde ik in de dagen die volgden van de jongste dochter. En als we vanmiddag afscheid van mevrouw nemen zal dat verhaal, waarin zij mens is, net als u en ik, centraal staan.
Respect voor onze algemeen medewerkers, die die mens al zagen toen ze haar zo vonden. En haar vervolgens met alle denkbare zorg die daarbij hoort behandeld hebben. Geen gemakkelijke taak.