Een teken na de dood

“Jij bent nogal spiritueel toch?” vraagt hij aan me, terwijl hij een glas water voor me neerzet. Ik kijk hem aan en terwijl ik zoek naar een antwoord dat recht doet aan hoe ik mijn eigen gevoeligheid ervaar en wat er over het algemeen voor spiritueel doorgaat, vervolgt hij zijn betoog al. “Het zit namelijk zo: Marije en ik hebben afgesproken dat zij een teken zou geven als er nog iets zou zijn na de dood”.
Ik ben bij hem voor het nazorggesprek en dit is een onderwerp dat vaker aan de orde komt tijdens de nazorggesprekken. Soms ervaren mensen een dierbare nog heel dichtbij, valt plotseling een fotolijstje om, gaat het licht aan en uit of dromen mensen levendig van een ontmoeting met degene die zij in het dagelijks leven zo missen.
“Geloof jij dat?” vraagt hij me, “dat dat zou kunnen?”. Ik knik en zeg hem dat ik inderdaad geloof dat het leven niet stopt bij de dood en dat liefde eeuwig is. Dat wat verloren lijkt, niet verloren is in de oneindigheid van ruimte en tijd die voor ons mensen nog zo vol geheimen is. Het zijn grote woorden. Ik weet het en daarom spreek ik ze behoedzaam en met eerbied uit.
Hij is even stil en vertelt dan dat hij droomde over Marije. “Ze zag eruit zoals ze eruitzag voor ze ziek werd: uitgerust. En ze had een wonderlijke gloed om zich heen. Ze droeg het jurkje dat ik voor haar had gekocht tijdens een vakantie in Zuid-Frankrijk. Het leek of ze baadde in zonlicht en ze sprak tegen mij. Het voelde alsof we samen waren en ik kon haar zo duidelijk horen”. Hij begint zachtjes te huilen. “Ze zei dat het goed met haar ging” zegt hij dan.
Ik word overspoeld door een gevoel van dankbaarheid en slik mijn eigen tranen weg. Dan zeg ik hem dat zij zich dus aan de afspraak gehouden heeft. “Ja, precies, zo was Marije,” zegt hij. “Zo fijn dat ik er met jou even over kan praten.”
Als ik op mijn fiets terug naar kantoor rijd met het zonnetje op mijn gezicht en de wind in mijn haren, denk ik aan Marije. Zij overbrugde de grens tussen twee werelden om haar geliefde te bezoeken. Alles wat daarvoor nodig was, is liefde tussen mensen, geloof dat het mogelijk is en vertrouwen dat het zal gebeuren.

Nog meer blogs

september 2025

Een zeeman

Een zeeman was het. Met zijn eigen jacht bevoer hij de zeven zeeën en alles aan hem ademde levenslust, kracht en vrijheid. Vanaf het moment dat de arts hem vertelde dat hij ziek was leefde hij met de dood. Zijn dood. Hij gaf zich niet over. In tegendeel. Strijdvaardig ging hij het gevecht aan waarvan … Lees verder "Een zeeman"

Lees dit blog →
augustus 2025

Euthanasie

Ik noem hem Wijnand, dat betekend zoveel als dapper in de strijd. Dat is zoals ik hem ervaren heb, de man van mijn eigen leeftijd die zijn levenseinde zelf plande. De eerste keer dat wij elkaar ontmoeten was er nog geen euthanasiedatum bekend. Het traject liep nog, was eindelijk in de laatste fase. Er waren … Lees verder "Euthanasie"

Lees dit blog →
mei 2025

Een dag met een gouden randje

Afgelopen zaterdag vierden wij de opening van ons kantoor in het Medisch Centrum Kalverstraat in Middelburg. Na twee jaar gewerkt te hebben aan drie keukentafels in drie verschillende huizen werd het tijd voor een eigen werkplek. Vrouwen van Rouw uitvaartverzorging, ons kindje groeit, neemt letterlijk ruimte in en het is fijn te ervaren dat ons … Lees verder "Een dag met een gouden randje"

Lees dit blog →